Dromen blog

De Droom ...Ik heb een mooie, oude etagewoning. Een stadswoning. Het is een gezellig, sfeervol huis.Er zijn niveauverschillen tussen de kamers en er zijn bochten en krommingen in de gangen, waardoor het lopend door het huis verrassend anders kan zijn dan je verwacht.Alle muren zijn wit of in lichte kleuren en in de kamers hangt de sfeer van doordringend zonlicht tijdens een frisse, zonnige zomerochtend.Het huis is nog niet compleet ingericht. Er staan hier en daar wat meubels en dozen met spullen. Het lijkt erop dat ik zeer recent hier naartoe verhuisd ben. Ik loop naar de achterkant van het huis en ik ga door de balkondeur naar het balkon van waar ik uitzicht heb op tuinen. Ik kijk dan door een raam naast de balkondeur naar binnen. Dit raam staat wagenwijd open. Ik zie in de achterkamer een grote salontafel staan.

De Droom ..Ik bevind me in een soort collegezaal samen met een aantal andere mensen, zowel mannen als vrouwen. Ik zit ongeveer in het midden van de zaal. Voorin de zaal staat een immens grote, brede tafel, waarachter zich de docent bevindt. De docent heeft net een onderwerp met ons behandeld en stuurt de amanuensis met een houten kist met daarin 8 appels weg.De kleuren van appels zijn normaal, ze hebben rode en groengelige vlekken. Wat me opvalt is, dat de appels groter zijn dan normaal, groter dan ik zou verwachten. Er is iets met die appels aan de hand en daarom vraag ik aan de amanuensis om de appels weer op tafel te zetten. Ik vraag toestemming om de appels te onderzoeken. Daar krijg ik toestemming voor.De appels worden weer op de tafel gezet en ik loop naar voren om deze vruchten te bekijken.Ik kijk er goed naar en het komt in me op, dat deze appels helemaal niet bestemd zijn voor consumptie.Maar waarvoor dan wel?Ik pak een mes en neem één van de appels uit de bak. Ik snij voorzichtig stukken appels weg om naar de kern te komen. Tot mijn grote verbazing bevindt zich in de kern een grote, vuurrode bol ter grootte van een tennisbal. Ik haal het eruit. Het voelt heel zwaar en compact aan, alsof het van metaal is. Ik voel ook, dat het een aantrekkingskracht heeft, dat het een soort magnetisme bezit.

De Droom ...Ik loop door een immens grote tuin, die naar mijn gevoel minimaal 200 jaar oud moet zijn. In de tuin staan veel bomen, struiken en kruiden. Ik zie een enorme diversiteit aan soorten. Het moet op dit moment in de nazomer of de herfst zijn, want alle planten zijn uitgebloeid en staan in vrucht. Alle planten zien er nog krachtig en vitaal uit.Rondom de tuin zie ik een hoge muur, die opgetrokken is uit kleine bakstenen. De voegen zijn voor een deel tussen de stenen afgebrokkeld en voor een deel verdwenen. De randen en hoeken van de stenen zijn afgesleten en gepolijst door regen en wind. Hier en daar hangen enorme gordijnen en lianenbundels van klimop, bruidsluier, bramen, druiven en diverse wingerds over de muur.

De Droom ..

De Droom ..Ik loop in een parkachtige omgeving over het gras van een grote weide. De weide wordt omzoomd door solitaire bomen en groepjes bomen. In de weide zelf staan ook hier en daar struiken.

De Droom ..Ik sta met een aantal mensen op het dak van een zijbeuk van een oude kerk. Ik weet niet precies met hoeveel ik daar sta, maar ik denk met 4 personen. Wij willen de kerk in, maar de poort is afgesloten.Voor de poort staan mensen te wachten. Zij zien ons op het dak bezig, ze zwaaien naar ons. Zij steken zelfs hun duim op naar ons, waarmee ze aangeven achter onze actie te kunnen staan.Ik kijk naar het dak, dat net als de muren van de kerk uit kleine stenen bestaat. Na het dak grondig bekeken te hebben ontdek ik de vage contouren van een gotisch dakraam. Ik ben de enige, die dat gezien heeft. Ik zie dat het raam uit twee stenen luiken bestaat en ik kan mijn handen net in de spleet tussen de luiken naar binnen bewegen. Het kost me veel kracht om het rechterluik open te klappen. Nu zien de anderen het dakraam ook duidelijk. Samen met een paar mensen klappen wij het linker luik ook open.

De Droom ..Ik bevind mij in een tropisch regenwoud, waar ik naar mijn gevoel al heel lang doorheen loop. Op een gegeven moment zie ik aan de afnemende dichtheid van de bomen, dat er meer licht het woud binnendringt. Ik verwacht dus, dat ik al gauw het enorme bos uit kan lopen. Na een tijdje kan ik inderdaad het tropisch regenwoud achter mij laten en wandel ik een parkachtig landschap binnen. Ik zie groene weilanden en hier en daar kleine groepjes bomen. In de verte zie ik een paar huizen van een gehuchtje, waar waarschijnlijk enkele boeren wonen. Op basis van het uiterlijk van de huizen vermoed ik, dat ik in India ben. Maar dan hoor ik ineens gamelan muziek. Ik ben dus niet in India, maar in Indonesië, want de gamelan is een traditioneel Indonesisch muziekinstrument, waarmee vooral op de eilanden Java, Bali en Lombok muziek gemaakt wordt.

Hoe kwam ik in Syrië terecht

De Droom ...